Prolog

Sierociniec im.św.Klary zawsze przygnębiał przechodniów swoim wyglądem.Stare,kamienne ściany oraz kraty w oknach nie mogły być dobrym otoczeniem dla dzieci,jednakże nikt nigdy nie raczył nic z tym zrobić.Albus Dumbledore szczerze współczuł wychowankom tej palcówki i żałował,że może poprawić warunki bycia tylko jednemu z nich.Szybko minął wychudzonego chłopczyka,bawiącego się na dziedzińcu i ruszył ku gabinetowi dyrektora.Zapukał kilkakrotnie w odrapane drzwi,aż otworzyła mu wysoka kobieta o ostrych rysach twarzy.
-A pan do kogo?-zapytała ostrym tonem.
Albus nie był zdziwiony tym oschłym powitaniem,wręcz przeciwnie-spodziewał się go.
-Albus Persiwal Wulfryk Brian Dumbledore,zapowiedziałem swoją wizytę dwa dni wcześniej.
Kobieta zmierzyła go spojrzeniem,owszem jakiś Dumbledore poinformował ich o wizycie,jednak przedstawił się on jako dyrektor jakieś szkoły,a ten człowiek na niego nie wyglądał.Roztrzepane,długie włosy oraz okulary-połówki i wściekło fioletowa szata tworzyły razem istne szaleństwo.Mimo wszystko postanowiła go wpuścić,może on chcieć adoptować jakieś dziecko,co w ich przypadku jest cudem.
-A więc szuka pan dziewczyny imieniem...
-Venus Cook-dokończył za nią starzec.-Jeśli można chce jak najszybciej się z nią zobaczyć.
Kolejna fala morderczego spojrzenia zaatakowała Albusa,lecz nie zląkł się on ani trochę,tylko stanął przy drzwiach,oczekując na starą potworę.Ta stała przez chwile w tej samej pozycji po czym zrezygnowana wzięła klucz do izby Venus.Cały sierociniec był tragicznie zaniedbany.Kurz sypał się z każdego mebla,deski upiornie skrzypiały,a gdzieniegdzie dało się również dopatrzyć szczurów w rozmiarze XXL.Dyrektorka zatrzymała się nad jednymi z zniszczonych drzwi,zamiast je otworzyć wypowiedziała słowa :
-Ona nie jest zwyczajna.Wielokrotnie niszczyła różne rzeczy nie używając rąk,ani w ogóle siły fizycznej,jakby jej umysł zastępował jej ciało.
Dumbledore skinął głową na znak,że rozumie.Już kiedyś,dawno temu słyszał podobny taki opis jedenastoletniego dziecka.
-Venus,ktoś do ciebie-powiedziała kobieta przez szparę w drzwiach.Nie zamierzała przekroczyć progu pomieszczenia,w którym znajdowała mała demonica.Albus zachował się przeciwnie,otworzył szerzej drzwi i wszedł do małej sypialni.Gdy jego oczy przyzwyczaiły się do wszechobecnej szarości dostrzegł małą,ciemnowłosą dziewczynę w podziurawionej sukience,siedzącą na mosiężnym łóżku.Przysiadł koło niej.
-Pani Morgan chce się mnie już pozbyć?-zapytała szyderczo.
-Nie ona-oznajmił spokojnie starzec,wiedział jak obchodzić się z takimi jak ona.-To ja chcę Ci pomóc.
Venus zaszczyciła go spojrzeniem swoich ogromnych oczów.Jeszcze nigdy nikt nie wspominał o pomocy dla niej,zwykle straszyli ją psychiatrami lub wydaleniem.
-Wokół Ciebie działy się przeróżne rzeczy,które nie zdarzają się innym,jest to przyczyna magii płynącej w twoich żyłach.
-Nie czegoś takiego jak magia-ucięła krótko dziewczynka stając przed oknem.Tylko tego jej brakowało-szalony dziadek wierzący we wróżki.
-To jak wytłumaczysz to?
Albus również i wstał i wyciągnął coś na kształt patyka.Później jak dzieci z siódemki zaczął nim wymachiwać w powietrzu.W przeciwieństwie do małolatów nie było to bezskuteczne.Po chwili na ścianach pojawiły się promyki zaczarowanego ognia.
-Jak pan...?
-Magia-opowiedział z uśmiechem.-Oczekujemy ciebie dnia 1 września w Londynie na dworcu 9 i trzy czwarte,King's Cross.Pociąg zawiezie cię do Hogwartu-szkoły,która ci pomoże.
I skierował się ku drzwiom.Myśli Venus pędziły właśnie z prędkością 100 km/h.Zanim tajemniczy człowiek zniknął powiedziała :
-A skąd pewność,że ja też to potrafię?
Albus uśmiechnął się pogodnie.
-Kiedyś się dowiesz.

Witam serdecznie na moim blogu!Nazywam się Rosie i możecie mnie kojarzyć z innych blogów.Prawie równocześnie z tym otworzyłam inny .Zapraszam na niego serdecznie oraz zachęcam do komentowania obydwóch!Teraz pora na sprawy organizacyjne.

1.Rozdziały pojawiają się średnio raz w tygodniu,lecz znając moje tempo pisania może to być jeden na dwa tygodnie.

2.Wyznaje zasadę Wolno i pięknie ,więc wszelkie popędzania będą usuwane.

3.Jak na praktycznie wszystkich moich blogach "olewam" fabułę,dlatego ostrzegam,żeby nie było później płaczu i zgrzytania zębami,że coś się nie zgadza.

To tyle.Jeszcze raz zachęcam do czytania. 

~Rosie